IJsbeer (ik-figuur) is met zijn vrienden aan het pootjebaden als, krak, het ijs breekt. Drie ijsberen, waaronder de hoofdpersoon, drijven weg en moeten op zoek naar een nieuw huis. Als ze land zien, zijn de bewoners (koeien) duidelijk: ze vinden de ijsberen te harig, te groot en te berig – nee, niet welkom! Ondanks dat hun ijsbootje kleiner wordt, is ook panda op het volgende eiland onverbiddelijk: jullie zijn met te veel – nee, niet welkom! En als ze bij een volgend eiland komen zitten de giraffen 'net zo lekker' en horen (n)iets. Net op tijd vinden de drie vrienden een nieuw thuis, een onbewoond eiland helemaal alleen voor zichzelf! Totdat drie apen in een bootje een nieuwe woonplek zoeken en er maar één ijsberen-antwoord mogelijk is: welkom! Prachtig, kleurrijk prentenboek dat jonge kinderen waardevrij uitnodigt om na te denken over dit belangrijke ‘levensthema’. Met weinig woorden lukt het de auteur (wederom) een actuele, politieke vraag een menselijk gezicht te geven – met een ijsbeer die je hart steelt voorop. In het belang van ‘iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen’ niet te missen. De auteur maakte eerder de (vrijwel tekstloze) prentenboeken 'Waar is de olifant?' en 'Waar is de zeester?'* over klimaatverandering. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Barroux deed het al eerder: actuele thema’s op kindermaat bespreekbaar maken. Deze keer is de vluchtelingenproblematiek aan de orde. Een familie ijsberen moet noodgedwongen op zoek naar een nieuwe woonplaats. In het boek wordt er steeds gesproken over een 'nieuw thuis'. Mij leek het juister om hier 'een nieuwe thuis' of een nieuw 'thuis' van te maken. Oorspronkelijk dacht ik aan een drukfout, maar deze verwoording / vertaling kwam meerdere keren voor doorheen het verhaal.

De angstwekkende reis op zee, de zoektocht, het niet welkom zijn, de vooroordelen, de wanhoop, ... het wordt allemaal aangekaart op een duidelijke manier. Op het eind houd je nog even je adem in, want is de ijsberenfamilie op zijn beurt wel gastvrij?

De illustraties zijn vrolijk gehouden qua kleurgebruik, maar geven de gevoelens van de dieren duidelijk weer. Het verhaal was misschien nog wat krachtiger geweest als er net iets minder tekst gebruikt was. Sommige beschrijvingen lijken me wat overbodig omdat ze zeer duidelijk uit de illustraties te halen zijn. Een prentenboek met een boodschap dat toch niet te belerend overkomt. Ideaal om als opstapje naar een gesprek te gebruiken thuis, maar zeker ook op school.

Verberg tekst